بازی د والکینگ دد: میچن (اپیک گیمز)

معرفی بازی د والکینگ دد: میچن

“بازی د والکینگ دد: میچن” یک بازی ماجراجویی مبتنی بر روایت است که توسط Telltale Games بر اساس مجموعه کتاب های کمیک محبوب رابرت کرکمن ساخته شده است. تمرکز بازی بر روی Michonne، یک شخصیت مورد علاقه طرفداران از کمیک ها و سریال های تلویزیونی است و داستان ناگفته خود را در طول دوره ای غیبت در مجموعه کمیک بررسی می کند. این بازی که در سال 2016 منتشر شد، شامل سه قسمت است که هر قسمت عمیق‌تر به روان و دنیای تاریکی که میچون در آن زندگی می‌کند، می‌پردازد.

داستان و شخصیت ها

داستان بازی بین شماره 126 و 139 سری کمیک اتفاق می‌افتد و بر سفر Michonne تمرکز می‌کند که او برای کنار آمدن با آسیب‌های شخصی و از دست دادن تلاش می‌کند. بازیکنان با شخصیت‌ها و تنظیمات جدیدی آشنا می‌شوند که داستان دنیای «مردگان متحرک» را گسترش می‌دهند. این روایت توسط تضاد درونی Michonne و تعامل او با سایر بازماندگان هدایت می شود. شخصیت های کلیدی عبارتند از پیت، رهبر دلسوز یک گروه قایقرانی، و سامانتا، یک بازمانده جوان با گذشته ای پیچیده.

مکانیک گیم پلی

گیم‌پلی بازی در «بازی د والکینگ دد: میچن» از فرمول سنتی Telltale پیروی می‌کند و بر داستان و توسعه شخصیت از طریق انتخاب بازیکن تأکید می‌کند. مکانیک اصلی شامل انتخاب های گفتگو، رویدادهای زمان سریع (QTE) و بخش های کاوش است.

انتخاب دیالوگ: یکی از جنبه های مهم بازی، سیستم گفتگوی انشعاب است. بازیکنان اغلب تصمیماتی می گیرند که بر مسیر داستان و نحوه درک شخصیت های دیگر از Michonne تأثیر می گذارد. این انتخاب‌ها می‌توانند پیامدهای فوری داشته باشند یا بر روایت در قسمت‌های بعدی تأثیر بگذارند.

رویدادهای زمان سریع (QTEs): در طول سکانس‌های اکشن، بازیکنان باید برای اطمینان از بقای Michonne به درخواست‌های روی صفحه پاسخ دهند. این QTE ها جزئی جدایی ناپذیر از فضای پرتنش و غوطه ور بازی هستند که اغلب شامل نبرد با واکرها (زامبی ها) یا انسان های متخاصم می شود.

اویل دد (اپیک گیمز)

کاوش: بازیکنان می‌توانند محیط‌های مختلفی را برای جمع‌آوری اطلاعات، تعامل با اشیاء و کشف عناصر پس‌زمینه کاوش کنند. این کاوش معمولاً از نظر دامنه محدود است، اما برای درک داستان بازی و توسعه شخصیت Michonne بسیار مهم است.

عناصر روانی: ویژگی منحصر به فرد «مردگان متحرک: میشون» تمرکز آن بر وحشت روانی است. Michonne توسط توهمات و فلاش بک های گذشته اش تسخیر شده است، که بازیکنان از طریق سکانس های سورئال تجربه می کنند. این لحظه ها بینشی از آسیب و احساس گناه او را ارائه می دهد و به شخصیت او عمق می بخشد.

ساختار اپیزودیک بازی به سه قسمت تقسیم می شود:

در Too Deep: Michonne و گروهش در حال بررسی یک سیگنال پریشانی از یک کشتی هستند که منجر به رویارویی با گروه جدیدی از بازماندگان می شود. اپیزود تضاد مرکزی را تنظیم می کند و شخصیت های کلیدی را معرفی می کند.
هیچ پناهگاهی ندهید: Michonne و متحدانش سعی می کنند از دست اسیرکنندگان خود فرار کنند، با موانع متعددی روبرو می شوند و انتخاب های مهمی انجام می دهند که سرنوشت آنها را شکل می دهد.
آنچه ما سزاوار آن هستیم: قسمت آخر داستان را به پایان می رساند و به عواقب تصمیمات بازیکن می پردازد و مشکلات داخلی Michonne را حل می کند.

گرافیک و بصری

• شیوه هنری

“بازی د والکینگ دد: میچن” از سبک هنری برجسته Telltale استفاده می کند که شباهت زیادی به زیبایی شناسی کتاب های مصور دارد. این رویکرد یک بازی بصری چشمگیر ایجاد می کند که ظاهری سازگار با مواد منبع را حفظ می کند. شخصیت‌ها طوری طراحی شده‌اند که همتایان کمیک خود را تداعی کنند، در حالی که محیط‌ها دقیق و جوی هستند.

• مدل های کاراکتر و انیمیشن ها

مدل های شخصیت به خوبی ساخته شده اند و شباهت ها و شخصیت های شخصیت های کمیک را به تصویر می کشند. Michonne، به ویژه، با توجه زیادی به جزئیات، از dreadlocks نمادین خود را به کاتانای متمایز او ارائه شده است. انیمیشن های صورت گویا هستند و به طور موثر وزن احساسی داستان را منتقل می کنند.

انیمیشن ها، در حالی که گاهی اوقات سفت و سخت هستند، به طور کلی به خوبی در خدمت روایت هستند. در طول سکانس‌های دیالوگ، شخصیت‌ها ژست‌ها و حالات چهره طبیعی را به نمایش می‌گذارند و تجربه غوطه‌وری را افزایش می‌دهند. سکانس‌های اکشن، که توسط QTE هدایت می‌شوند، روان و شدید هستند و بازیکنان را در لحظه درگیر نگه می‌دارند.

• محیط ها

محیط های بازی متنوع و با دقت طراحی شده اند، از فضای داخلی یک کشتی متروکه گرفته تا مناظر باز و خطرناک دنیای پسا آخرالزمانی. نور و طرح های رنگی به طور موثر برای ایجاد روحیه و تنش استفاده می شود. به عنوان مثال، مناطق تاریک و سایه‌دار احساس خطر را افزایش می‌دهند، در حالی که تن‌های گرم‌تر در سکانس‌های فلاش بک بر نوستالژی و از دست دادن تأکید می‌کنند.

• جلوه‌های بصری

جلوه های ویژه، مانند اعوجاج های بصری در طول توهمات Michonne، به عنصر ترسناک روانی بازی می افزاید. این جلوه‌ها به‌طور یکپارچه ادغام می‌شوند و تضمین می‌کنند که به جای منحرف کردن حواس از روایت، تقویت می‌شوند. خون و خون‌ریزی به شیوه‌ای تلطیف‌شده، مطابق با ریشه‌های کتاب کمیک بازی به تصویر کشیده می‌شوند، و این اطمینان را می‌دهد که خشونت، اگرچه تاثیرگذار است، اما داستان را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.

ویچ فایر (اپیک گیمز)

نتیجه

“بازی د والکینگ دد: میچن” یک تجربه روایی قانع کننده را ارائه می دهد که توسط شخصیت قوی هدایت می شود. رشد بازیگر و داستان سرایی پر احساس. ویژگی های بازی، از جمله انتخاب دیالوگ، QTE و کاوش، برای غوطه ور کردن بازیکنان در سفر دلخراش Michonne طراحی شده است.

گرافیک، با سبک هنری cel-shaded و محیط های دقیق، به طور موثری جوهر جهان “The Walking Dead” را به تصویر می کشد. در حالی که گیم پلی ممکن است به فرمول آشنای Telltale پایبند باشد، اما عمق روانشناختی و دیدگاه منحصر به فرد ارائه شده توسط شخصیت Michonne، این بازی را به یک ورودی قابل توجه در این سری تبدیل کرده است.