دونوت کانی – Donut County

معرفی بازی Donut County

تجربه‌ی برخی بازی‌ها با آن که یقینا بی‌نقص هم نیستند و می‌توان برخی ضعف‌ها را در قسمت‌های گوناگون‌شان مشاهده کرد، گاها آن‌قدر حس مثبتی را تحویل بازیکن می‌دهد که او دیگر عملا به سختی می‌تواند به ضعف‌ها و اشکالات محصول مورد بحث، توجه کند. بازی Donut County که البته علاوه بر آیفون‌ها، برای پلی‌استیشن ۴، ایکس باکس وان، نینتندو سوییچ، macOS و ویندوز هم عرضه شده است، در موبایل‌های هوشمند، دقیقا چنین تجربه‌ای را ارائه می‌دهد. بازی هویت عجیبی ندارد و در هر مرحله، شما را بر پایه‌ی یک یا نهایتا دو مکانیزم بسیار ساده، موظف به حل پازل‌های محیطی می‌کند. به این صورت که در آغاز هر بخش، یک گودال کوچک در دل زمین ایجاد می‌شود و وظیفه‌ی شما در قبال آن، کشاندن همه‌ی اشیا کوچک و بزرگِ حاضر در محیط، به درونش است. با در نظر گرفتن آن که گودال خلق‌شده توسط شما، همواره با بلعیدن چیزهای بیشتر، بزرگ‌تر و مکنده‌تر هم می‌شود و اگر مثلا در ابتدای یک مرحله، فقط و فقط از پس فرو بردن یک آجر کوچک به درون خودش برمی‌آید، احتمالا در انتهای همان مرحله، یک خانه‌ی بزرگ را به آسانی محو خواهد کرد.

مطابق همین مکانیزم ظاهرا ساده که البته به سبب کنترل شدن با صفحه‌ی لمسی، تجربه‌ی واقعا جذب‌کننده‌ای را آفریده است، Donut County در هر مرحله از شما می‌خواهد که با انجام کارهایی پیچیده‌تر، مسیر سخت‌تری را طی کنید تا نوبت به پاک کردن کامل محیط برسد. مثلا در یکی از مراحل شما را در تاریکی مطلق قرار می‌دهد و در محیط سه شمع می‌گذارد. شمع‌هایی که اصولا به خاطر درخشش‌شان، ساده‌ترین اشیا برای یافتن و کشاندن به درون گودال هستند اما نباید فراموش کنید که گرفتن آن‌ها، رسما محیط را در تاریکی مطلق فرو می‌برد. تازه این فقط یکی از مثال‌هایی است که می‌شود به هدف صحبت درباره‌ی طراحی‌های خلاقانه‌ی انجام‌شده برای مراحل بازی، سراغ‌شان رفت. مراحلی که شاید تعدادشان کم باشد، اما انصافا هیچ‌کدام دیگری را تکرار نمی‌کنند و همواره چالشی جدید و متفاوت را بر پایه‌ی همین سیستم تعاملی ساده‌تان با بازی، روبه‌روی‌تان می‌گذارند. طوری که Donut County هرگز اثر خسته‌کننده‌ای نشود و در عین یدک کشیدن ظاهری نه‌چندان پیچیده و عجیب، در عمل حس عالی و سرگرمی محترمی را تقدیم بازیکنانش کند.

متاسفانه ساخته‌ی کمپانی آناپورنا، زمانی واقعا کوتاه و شاید در حوالی صد دقیقه را به خودش اختصاص می‌دهد و با این که با کمی مقایسه کردن آن با محصولات مشابه، در انتها می‌توان با برچسب قیمت‌گذاری پنج دلاری‌اش کنار آمد، اما آزاردهنده‌ترین نکته راجع به این زمان کوتاه، هدررفت پتانسیل بالای بازی به خاطر آن است. به بیان بهتر، Donut County آن‌قدر گیم‌پلی خلاقانه‌ای دارد و این‌قدر به خوبی توانایی‌اش در بیرون کشیدن چندین و چند مدل مرحله‌ی دیگر بر پایه‌ی هسته‌ی تعاملی خود را اثبات می‌کند، که گیمر خواسته یا ناخواسته احساس خواهد کرد سازندگان، نیمی از چیزی که باید را به او داده‌اند. چرا که بازی حتی در داستان‌گویی‌اش می‌توانست چند قدم جلوتر از وضع فعلی به سر ببرد و عملا در نقطه‌ای به پایان راه می‌رسد، که خیلی‌ها تازه شروع به لذت بردن جدی از آن و آماده کردن خودشان برای فرا رسیدن سخت‌ترین مراحلش می‌کنند. مخصوصا با توجه به مبارزه‌ی جذاب با یک باس در آخرین مرحله که عملا در همان قدم‌های آخر، تازه یکی دیگر از پتانسیل‌های بازی را یادآور می‌شود.

منبع: زومجی