هوی رین – Heavy Rain

بررسی بازی Heavy Rain

«باران شدید» (Heavy Rain) یکی از آن معدود بازی‌هایی است که نه تنها به سبب خلق تجربه‌هایی تازه و فراموش ناشدنی برای همیشه ماندگار شد، بلکه در جریان‌سازی و آفرینش نگاهی تازه به یک سبک نوپا نیز تاثیری شگفت‌انگیز داشت. ساخته‌ای دیوانه‌وار و صد در صد متفاوت که شش سال قبل بدون هیچ‌گونه شلوغ‌کاری و فارغ از انواع و اقسام تبلیغات سرسام‌آور برای کنسول نسل هفتمی سونی عرضه شد و آرام‌آرام، عده‌ی کثیری را جذب کرد و به سوی خود کشاند.

حالا، در بازار داغ ریمسترها که این روزها تبدیل به بخشی جدا نشدنی از نسل هشتم شده است، این ساخته‌ی داستانی و پرحادثه‌ی کیج نیز فرصتی پیدا کرده تا در کنار تازه‌ترین قصه‌سرایی او، در قالب یک کالکشن ارزشمند و دوست‌داشتنی به پلی‌استیشن ۴ بیاید و پس از سال‌ها، محکی تازه بخورد.

دیوید کیج، این خالق افسانه‌ای و تاثیرگذار در دنیای بازی‌های ویدیویی، بیش از هر چیز به سبب یگانگی و متفاوت بودن انکارناپذیر آثار و ساخته‌هایش تا به این اندازه معروف و محبوب شده است. آثاری که همواره برخلاف باورهای حاضر در عصر خود، بیش از هر چیز به روایت داستانی فراموش ناشدنی و پرداختن به تک‌تک عناصر قصه‌گویی تعاملی اهمیت داده‌اند و با فرو بردن مخاطب در عمق داستان‌های بی مثل و مانندشان، تجربه‌ای سرتاسر تازگی و سرشار از زیبایی را تقدیم او کرده‌اند.

حال برخی از آن‌ها به مانند «فارنهایت»، در ارائه‌ی دورنمایی جذاب و خیره‌کننده از آینده‌ی این ژانر تازه و به تصویر کشیدن بعضی از عناصر این سبک از بازی‌سازی موفق بوده‌اند و برخی دیگر به مانند «ماوراء: دو روح»، حکم شناگران ماهری را دارند که در عین برخورداری از ویژگی‌های یکتا و دوست‌داشتنی، بیشتر به ارائه‌ی حرکتی بی‌اشکال در آب خروشانی که پیش از این‌ها جریان یافته، می‌پردازند. اما همان‌گونه که واضح و مشخص است، در میان تمام آثار دیده‌شده از سوی کیج تا به امروز، «باران شدید» قصه‌ی دیگری دارد. قصه‌ای که بیش از هر چیز، به اثربخشی غیرقابل انکار آن بر بسیاری از بازی‌های کوچک و بزرگ دیده شده در سال‌ها اخیر مربوط می‌شود.

منبع: زومجی